Pages

Total Pageviews

Wednesday, June 20, 2012

Մաս երրորդ: Բառեր:

Բառերին հավատալ պետք չի, նրանց սիրել է պետք:  Չնայած էտ խեղճ բառերը միշտ վատամարդ են դուրս գալիս:
Ես անտարբեր եմ բառերին , բայց բառերը դառնում են կարևոր բառեր, կարևոր բառերը դառնում են միակ բառեր, դառնում են խոստում բառեր, դառնում են երդում բառեր, դառնում են գաղտնիք բառեր, դառնում են աղոթք բառեր, տեսեք ինչ լավն են իրանք: Իսկ գիտեք թե մենք ինչքան վատն ենք, այնքան որ աղոթքի պես անկեղծ, երդումի պես ամուր, գաղտնիքի պես ինտիմ ու կարևորի պես միակ բառերը սկսում ենք կրկնել հետո նորից ասել հետո չշշնջալ այլ գոռալ հետո ոչ թե իրան այլ ամենքին  : Բառերը նեղանում են մեզանից, հիշեք ինչքան բառեր են երջանկացրել մեզ իսկ հետո դարձել են սովորական , ինչքաններն են հնչել ու հետո ուղղակի մոռացվել, իսկ որքաններն են ասվել ու հետո փոխվել , օգտագործվել, ծեծվել ու դեն շպրտվել,  որքաններն են խաբվել ու դավաճանվել մինչդեռ նրանք կրում էին իրենց մեջ  հոգիներ: 
    Բառերը շրջում են,նրանք մեզ չեն թողնի, նրանք ամենուր են, որովհետև  կորցրել են հոգիները ու թափառում են անզգացմունք ու անկիրք , անտարբեր ու անսեր ուրվակաների նման:  

1 comment: