.jpg)
Ու հիշում էր մինչև հալվելը իմ ու քո ու բոլորի քայլերը, ոտնահետքերը ու բոլոր դուրս պրծած խոսքերը և սառն էր դարձել ձյունը այդուհետ,հալվում էր, թրջում ու երես էր թեքում, գետնին էր գցում ու չէր ամաչում: Եվ էլի չհասկացան, չլսեցին , հիացան ու հեքիաթացրին : Իսկ նա գուցե ուզում էր մեզ պատմել մի իսկական հեքիաթ, բայց նա կոտրված երազի պես սառեց ու էլ երբեք չը-խո-սեց...այն ինչ ընդամենը գժվել էր պետք...խոսել էր պետք..այն ինչ հեքիաթը շուտ տեսնել էր պետք..
No comments:
Post a Comment