Մատնված շարժասանդուղքի,իր ուղղության մեջ վստահ, ընթացքին իջա մետրո: Խոնավ, անհյուրընկալ օդը աստիճանաբար կուլ է տալիս ինձ: Դեմքս, որն արտահայտում էր նույնքան էմոցիա և էներգիա որքան այս սառը պատերը. այլանդակվեց տագնապի ստվերով, երբ լսելի դարձան սպասված գնացքի դռների բացվելը ու մարդկանց հոսքի շտապ քայլերը: Ինքնաքննադատման երդվյալ մերժող լինելով ես խույս կտամ իմ բացահայտ ծիծաղելի և ողբերգական, հեռացող գնացքի հետապնդման բոլոր մանրամասնություններից:
Կրած անհաջողությունից ու վատ տրամադրությունից թաքնվելով շարֆիս մեջ, մտածեցի ահա թե ինչ`. որ երբ ինչ-որ դուռ փակվում է հենց քթիդ առջև դու չծախսելով ժամանակ ափսոսելու, վհատվելու ու հուսախաբության ջրերում քեզ խեղդելու վրա, պետք է արագ շրջվես ու գտնես այն դուռը, որը բաց է ու գնաս դեպի այն: Իմ այս` ըստ իս անհերքելի ճշմարտությունը որոշեցի կիրառել պրակտիկորեն,ու մտածեցի, որ ես հիմա պետք է շրջվեմ գնամ ու գնացքը նստեմ հակառակ կողմից իջնելով առաջին իսկ կայարանում իսկ հաջողությունը ինքը կգա ինձ մոտ: Եթե մի պահ խախտել մեր համար նախատեսված ճակատագրի սցենարը, ամեն ինչ կլինի ավելի լավ քան կարելի է մտածել, ամեն ինչ կլինի ԱՅԼ ԿԵՐՊ: Մինչ ես` նեղացած ու հոգեպես խոցված լինելով ինձ չսպասած գնացքից, մտածում էի, թե ինչպես խորամանկել սեփական ճակատագիրը ու անել մի բան ԱՅԼ ԿԵՐՊ, հաջորդ գնացքը եկավ ու այս մտքերը, որ դեմքիս նկարել էին մեծ մտածողի ծանր փիլիսոփայական կերպար ջնջվեցին իրենց հետևից թողնելով դառը հեգնանքի գծուծ քմծիծաղ: Արմինե Ճաղարյան
Անկախ մեր պլանավորածից, գծածից ու գրածից, ամենինչ հենց «այլ կերպ» ա լինում:
ReplyDeleteԱպրե~ս
ու էստեղ հարցը այլ է- բա ում գծածով ա լինում, ում պլանավորածով ու ինչպես փոխել այն..
ReplyDelete